Suiwo, szkolony przez Hakuina, był dobrym nauczycielem. Podczas jednego z okresów letniego odosobnienia, odwiedził go uczeń z jednej z południowych wysp Japonii.
Suiwo przedstawił mu koan „Dźwięku jednej dłoni”.
Uczeń pozostał przy Suiwo przez trzy lata, ale nie potrafił przejść tego testu. Pewnej nocy przyszedł do nauczyciela załamany.
– Muszę powrócić na południe okryty hańbą i przepełniony wstydem – powiedział – ponieważ nie potrafię rozwiązać tego problemu.
– Poczekaj jeszcze tydzień i cały czas medytuj – poradził Suiwo, lecz po siedmiu dniach na ucznia nadal nie spłynęło oświecenie.
– Spróbuj jeszcze przez tydzień – powiedział Suiwo. Uczeń posłuchał, lecz na próżno.
– Jeszcze jeden tydzień.
To również nie przyniosło skutku, więc zrozpaczony uczeń poprosił o zwolnienie. Suiwo jednak poprosił o jeszcze pięć dni medytacji. Przeminęły bez rezultatu.
– Pomedytuj jeszcze przez trzy dni – powiedział wówczas. – Jeśli ci się to nie uda, to lepiej się zabij.
Drugiego dnia uczeń doznał oświecenia.