Zengetsu, chiński mnich żyjący za czasów dynastii T’ang, zapisał następujące rady dla swoich uczniów:
Prawdziwą drogą adepta zen jest życie w świecie, ale nie przywiązywanie się do jego miałkiej materii, która jest niczym innym jak pyłem.
Będąc świadkiem dobrego uczynku jakiegoś człowieka, zachęcaj się do podążania za jego przykładem. Słysząc o złym postępku, odradzaj sobie naśladowania go.
Nawet przebywając samemu w ciemnym pokoju, zachowuj się tak, jakbyś miał przed sobą szlachetnego gościa. Wyrażaj swoje uczucia, ale tylko adekwatnie do twojej prawdziwej natury.
Ubóstwo jest twoim skarbem. Nigdy nie zamieniaj go na wygodne życie.
Ktoś może wyglądać na głupca, ale nim nie być. Być może po prostu troskliwie strzeże swojej mądrości.
Cnoty są owocem samodyscypliny, nie spadają same z nieba, jak deszcz czy śnieg.
Skromność jest podstawą wszelkich cnót. Pozwól swoim sąsiadom odkryć siebie, zanim sam się im ujawnisz.
Szlachetne serce nigdy się nie narzuca. Jego słowa są niczym rzadkie klejnoty, nieczęsto pokazywane i o wielkiej wartości.
Dla solidnego ucznia każdy dzień jest dniem pomyślnym. Czas mija, lecz on nigdy nie pozostaje w tyle. Ani chwała ani wstyd nie robią na nim wrażenia.
Potępiaj siebie, nigdy innych. Nie dyskutuj o tym, co dobre, a co złe.
Pewne rzeczy, chociaż dobre, przez wiele pokoleń było uznawane za złe. Skoro wartość sprawiedliwości może zostać doceniona po upływie wieków, nie ma potrzeby, aby pragnąć natychmiastowego uznania.
Żyj, mając cel i pozostaw po sobie rezultaty działań dla wspaniałego prawa wszechświata. Przeżywaj każdy dzień w spokojnej kontemplacji.