Bassui napisał poniższy list do jednego ze swoich uczniów, który wkrótce miał umrzeć.
Istota twojego umysłu nie jest zrodzona, więc nigdy nie umrze. Nie jest istnieniem ulegającym rozkładowi. Nie jest pustką będącą pozbawioną znaczenia otchłanią. Nie ma ani koloru ani kształtu. Nie raduje się przyjemnościami i nie cierpi bólu.
Wiem, że jesteś bardzo chory. Jako dobry student zen, śmiało stawiasz czoła chorobie. Możesz nie wiedzieć dokładnie, kto cierpi. Zadaj sobie jednak pytanie: „Co jest istotą tego umysłu?” Myśl tylko o tym. Nic więcej nie będziesz potrzebował. Nie pragnij niczego. Twój kres, który jest bezkresny, jest jak płatek śniegu rozpuszczający się w czystym powietrzu.